Friday, November 9, 2012

ආණ්ඩුවෙ ඉස්පිරිතාලයකට ගියෙමි.....

මෙය මඩ ගැසීමක් නොවේ.
---------------------------------

ස්ථානය - බාහිර රෝගී අංශය _________ ශික්ෂණ රෝහල

වේලාව - සවස 2 ට පමණ

මැදි වියේ කාන්තාවක් සිය දරුවා සහ තවත් මහලු කාන්තාවක්(මව විය යුතුයි) සමඟ රැධිර පරික්ෂාවක් සඳහා අදාළ කාමරයට පැමිණියා. රුධිර පරික්ෂාව මැදි වියේ කාන්තාවටයි.  හෙදියක් ඇයගේ අතට සිරින්ජය තබනවාත් සමඟම ඇය මහ හඬින් කෑ ගසන්නට පටන් ගත්තා. 



“අනේ නෝනා.. රිදෙනව නෝනා...ආ.... අම්මේ...“

එය දුටු සියලු දෙනාගෙම ඇසට කඳුලක් ආවෙ නිනැතින්මයි. 

කාමරයේ වූ හෙදියන්ගේ ප්‍රතිචාරය....

(ආවේගාත්මකව) “මොකද...? බබා වෙන්නද හදන්නේ....?   දඟලන්නැතුව ඉන්නවා. මෙයාව අල්ල ගන්න....“

*******************************************************

මට පුදුම හිතුනෙ ඒ සිදධියට නෙමෙයි.   කාමරයේ ගසා තිබූ පුවරුව දැකලා.

“හෙද සොහොයුරියගේ කාමරය“

*******************************************************

ලෙඩක් දුකක් හැදිල අසරණ වෙලා පිහිටක් ලබා ගන්න ආණ්ඩුවෙ ඉස්පිරිතාල වලට එන අම්මලා තාත්තල ඕන තරම් මේ වගේ අත්දැකීම් වලට මුහුණ දෙනවා. කායිකව පිරිහෙච්ච ඒ අයටව මානසිකවත් කබලන් ලිපට වැටීමක් තමයි මේ වගේ දෙබසකින් මට තේරුනේ. ඔවුන්ට අවශ්‍ය කායික ප්‍රතිකාරම පමණක් නොවේ. ඇතැම් විට ඔවුන්ට කරුණාවෙන් ආමන්ත්‍රණය කිරීමම ප්‍රබල වෙන්න පුළුවන් දෙන බෙහෙත් පෙති, කරල් වලට වඩා...

(සැබෑ කරුණාභරිත හෙද සොයුරියන් නැතුවා නොවේ.)




1 comment:

  1. ඉන්ජෙස්සන් කටුවට රිදෙනවා කියල දගලව අම්මන්ඩිලා බොහොම දෙනෙක් දරුවො තුන හතර වදාපු උන්දලා

    ReplyDelete